Sprookje

Er was eens schoonheid van een vallend blad. Het dwarrelde neer, eerst nog stevig, vol levenssap, dan fragiel, teer, langzaam vergaand, steeds transparanter:
Bij Elja Stoel, zit je goed!
Er was eens schoonheid van een vallend blad. Het dwarrelde neer, eerst nog stevig, vol levenssap, dan fragiel, teer, langzaam vergaand, steeds transparanter:
Kijk ze eens staan deze gerimpelde oude vrouwtjes. Ze brengen godinnen voort. Herfstgodinnen. Ze heten ‘Herfsttijlozen’. Ik kreeg ze van een vriend, N. Met poëtische instructie hoe ze te verzorgen: